ਅੱਜ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ, ਜਿੱਥੇ ਨੌਕਰੀਆਂ ਦਾ ਮੰਜ਼ਰ ਪਾਠਕ੍ਰਮਾਂ ਨਾਲੋਂ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬਦਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉਥੇ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਹਾਲੇ ਵੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਡਿਗਰੀਆਂ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਲਗੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰਯੋਗ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ।
ਕਰੀਅਰ ਕਾਉਂਸਲਿੰਗ ਦੀ ਕਮੀ: ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਭਾਰਤੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕਰੀਅਰ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਨਾ ਕੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ।
ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਧਾਰਣਾਵਾਂ ਦਾ ਦਬਾਅ: ਬੱਚੇ ਅਜੇ ਵੀ ਮਾਪਿਆਂ ਜਾਂ ਸਮਾਜਕ ਦਬਾਅ ਹੇਠ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਜਾਂ ਮੈਡੀਕਲ ਨੂੰ ਹੀ ਚੁਣਦੇ ਹਨ।
ਹੁਨਰ ਵਿਕਾਸ ‘ਤੇ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ: ਅਸਲ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਲੋੜੀਂਦੇ ਹੁਨਰ, ਜਿਵੇਂ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਸੋਚ, ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ, ਟੀਮ ਵਰਕ, ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਬੁੱਧੀ ਆਦਿ, ਸਿੱਖਾਏ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ।
ਕਰੀਅਰ ਕਾਉਂਸਲਿੰਗ ਨੂੰ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨਾ
ਹੂੰਮਨ ਅਤੇ ਨਰਮ ਹੁਨਰਾਂ ‘ਤੇ ਜ਼ੋਰ
ਪ੍ਰਤੀਯੋਗੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਨੂੰ ਆਮ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਨਾਲ ਜੋੜਨਾ
ਅਕਾਦਮਿਕਤਾ ਅਤੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰਯੋਗਤਾ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਤੁਲਨ
ਇੰਟਰਨਸ਼ਿਪ, ਬੂਟ ਕੈਂਪ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਜੈਕਟ-ਅਧਾਰਤ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਮੌਕੇ ਵਧਾਉਣੇ
ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਮਾਰਕਸ਼ੀਟ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਜੀਵਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਸੋਨੇ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਬੇਦਿਸ਼ਾ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗੇ।